De Zoutpot van Mijn Oma: Over de Onbetaalbare Waarde van Herinneringen
De Zoutpot van Mijn Oma: Over de Onbetaalbare Waarde van Herinneringen
In mijn keuken staat een eenvoudige houten doos, ongeveer ter grootte van een halve schoendoos. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders. Maar voor mij is deze zoutpot een kostbaar erfstuk, doordrenkt met herinneringen en emotionele waarde.
Deze zoutpot werd bijna een eeuw geleden gemaakt door mijn opa. Hij was een bekwame timmerman en schrijnwerker en vervaardigde deze doos vlak na zijn huwelijk met mijn oma, rond 1927. Het was een eenvoudig, functioneel stuk, bedoeld om dagelijks gebruikt te worden in de keuken. Mijn oma gebruikte het om haar gerechten op smaak te brengen, traditionele recepten die ze met liefde en geduld bereidde.
Als kleine jongen zat ik vaak bij haar op het aanrecht. Ik keek gefascineerd toe hoe ze met een handvol zout uit die pot haar maaltijden tot leven bracht. Die momenten, gevuld met de geur van versgebakken brood en stoofpotjes die urenlang sudderden, zijn voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Toen mijn oma op 99-jarige leeftijd overleed, kreeg ik de zoutpot. Het was geen waardevol erfstuk in financiële termen—misschien is het vijf euro waard als je het in een kringloopwinkel zou vinden. Maar voor mij is het onbetaalbaar. Elke keer dat ik die zoutpot gebruik in mijn eigen keuken, voel ik de verbinding met mijn verleden. Het is een tastbare herinnering aan mijn jeugd, mijn familie, en de liefde die in elke maaltijd werd gestopt.
Deze ervaring doet me denken aan mijn werk als babyfotograaf. Net als die eenvoudige zoutpot lijken foto's op het eerste gezicht misschien slechts stukjes papier of digitale bestanden. Hun financiële waarde is meetbaar, maar hun emotionele waarde is dat niet. De foto's die ik maak van pasgeboren baby's zijn meer dan alleen beelden; ze zijn tijdcapsules. Ze vangen een moment dat nooit meer terugkomt, een eerste glimlach, kleine handjes die net de wereld beginnen te verkennen.
Ouders beseffen vaak pas jaren later hoe kostbaar deze foto's zijn. Wat nu misschien een mooie herinnering lijkt, wordt later een onschatbaar familie-erfstuk. Net zoals mijn zoutpot door generaties heen is doorgegeven, zullen deze foto's een blijvende band vormen tussen het verleden en de toekomst. Ze vertellen het verhaal van een familie, van liefde en groei, en van momenten die te vluchtig zijn om vast te houden zonder een foto.
In een wereld waarin we vaak de waarde van dingen in geld uitdrukken, herinneren de zoutpot van mijn oma en de foto's die ik maak me eraan dat de meest waardevolle dingen in het leven niet te koop zijn. Ze zitten in de verhalen, de herinneringen en de emoties die ze oproepen.
Dus, de volgende keer dat je een foto bekijkt van je pasgeboren baby, of een oud familiestuk vasthoudt, denk dan aan de onbetaalbare waarde die het heeft. Niet vanwege het materiaal, maar vanwege de herinneringen en liefde die het vertegenwoordigt.
Net zoals mijn oma haar zoutpot gebruikte om haar gerechten perfect op smaak te brengen, gebruik ik mijn camera om de momenten die ertoe doen vast te leggen. En die momenten, net als de zoutpot, zijn werkelijk onbetaalbaar.